զնտուկ

«Ես համոզուա՛ծ եմ, որ ինծի համար լաւագոյն արհեստը գտած եմ։ Նաեւ վստահ եմ՝ մէյ մը որ այս մասնագիտութիւնը ստեղծեմ, ինձմէ զատ շա՜տ-շատեր այս գործով պիտի հետաքրքրուին. եւ այն ատեն կրնանք մի-քանի հոգիով երեկոներ կազմակերպել։ Կրնանք նաեւ անուն մը տալ այդ երեկոներուն. օրինակ՝ Ճամբորդող-պատմող Ծովինարին երեկոները։ Այս գիշեր՝ Ճափոնը»։

Ծովինարը որոշած է «Ճամբորդող-պատմող» ըլլալ, թէեւ տակաւին մարդ չի գիտեր թէ ի՛նչ է այս գործը։ Յստակ է որ սափրիչ պիտի չըլլայ ան, որովհետեւ իր ընկերուհիին՝ Լորիին մազերը կտրեց, եւ արդիւնքը սպասուածը չէր...։ Կրնայ հեծիկի ուսուցչուհի ըլլալ. Փաթիլին՝ իր պզտիկ քոյրիկին ի՛նքը հեծիկ քշել սորվեցուց։ Իսկ Փաթիլը միշտ «գիւտեր» կ՚ընէ, կ՚ուզէ իր արջուկին ծովուն մէջ լողալ սորվեցնել, Արշոյին՝ իր պուպրիկին հետ ցատկել բերնէ-բերան ջուր լեցուած լոգարանին մէջ…։ Ինչ լաւ է որ Ծովինարը միշտ հոն է պզտիկ քոյրիկը «փրկելու» համար…։ Անշուշտ Ծովինարը երբեմն կը մտածէ որ իր կեանքը շատ աւելի պարզ պիտի ըլլար, եթէ Փաթիլը չըլլար... բայց վստահաբար նուա՛զ հետաքրքրական։