զնտուկ

«Ձմեռը ծննդեան նշանս ծածկելը դիւրին է։ Երկար տաբատ կը հագնիմ, եւ մա՛րդ չի գիտնար որ ձախ սրունքիս վրայ անտանելի վարդագոյն նշան մը կայ։ Ես ձմեռը շա՛տ կը սիրեմ։»։

Հրաչին սրունքին վրայ ծննդեան նշան մը կայ։ Ան բնա՛ւ չի սիրեր իր այս վարդագոյն նշանը, նոյնիսկ կ՚ատէ՛ զայն։ Եւ հակառակ զայն թաքցնելու իր բոլոր ճիգերուն՝ նշանը անհետանալու միտք չունի։ Եւ Հրաչը ընկերները տպաւորելու համար իր նշանին կախարդական ծագումին մասին պատմութիւններ կը յօրինէ… բայց բան չի փոխուիր, ան տակաւին նոյնքան կ՚ատէ իր նշանը։ Յանկարծ օր մը Հրաչը սրունքը կը վիրաւորէ, և նշանը վիրակապերու տակ կը մնայ։ Պզտիկ տղան կը սկսի մտահոգուիլ. երբ որ սրունքը աղէկնայ, նշանը տակաւին վրան պիտի ըլլա՞յ։ Իսկապէս այդքան կ՚ատէ՞ ինքը իր նշանը։